122440
page-template,page-template-full_width,page-template-full_width-php,page,page-id-122440,strata-core-1.1.1,strata-theme-ver-3.4,ajax_fade,page_not_loaded,wpb-js-composer js-comp-ver-6.10.0,vc_responsive

Badanie zawartości powietrza w mieszance betonowej wg PN-EN 12350-7 [A]

Badanie zawartości powietrza w mieszance betonowej zgodnie z normą PN-EN 12350-7 [A] jest kluczowym procesem w ocenie jakości betonu, szczególnie w kontekście jego odporności na mróz i działanie cykli zamarzania-rozmarzania. Zawartość powietrza w betonie odgrywa istotną rolę w zapewnieniu trwałości konstrukcji betonowych, ponieważ mikropęcherzyki powietrza działają jako mikrokomory, które pozwalają na rozprężanie się wody podczas zamarzania, zmniejszając w ten sposób wewnętrzne naprężenia i ryzyko uszkodzeń.

 

Norma PN-EN 12350-7 [A] określa metodykę przeprowadzania pomiarów zawartości powietrza w betonie świeżym, co pozwala na:

 

  • Ocenę zgodności betonu z wymaganiami projektowymi odnośnie zawartości powietrza,
  • Kontrolę procesu produkcji betonu, umożliwiającą korygowanie składu mieszanki w celu zapewnienia odpowiedniej jakości betonu,
  • Weryfikację skuteczności dodatków powietrzających, które są często stosowane do celowego wprowadzenia mikropęcherzyków powietrza do mieszanki betonowej.

 

PN-EN 12350-7 [A] opisuje kilka metod badawczych, w tym metody ciśnieniowe i objętościowe, które pozwalają na dokładne określenie procentowej zawartości powietrza w betonie. Metoda ciśnieniowa wykorzystuje zasadę zmiany objętości mieszanki betonowej pod wpływem zastosowanego ciśnienia, co umożliwia wyliczenie zawartości powietrza. Metoda objętościowa polega natomiast na fizycznym oddzieleniu powietrza od betonu i zmierzeniu jego objętości.

 

Precyzyjne wykonanie badania zawartości powietrza w betonie świeżym jest niezbędne, aby:

 

  • Zapewnić optymalną zawartość powietrza dla konkretnego zastosowania betonu, co ma bezpośredni wpływ na jego trwałość i wytrzymałość,
  • Uniknąć problemów z nadmierną lub niewystarczającą ilością powietrza, które mogą negatywnie wpływać na właściwości betonu, takie jak wytrzymałość na ściskanie, odporność na mróz, a także estetykę wykonanej powierzchni.

 

Dokładność badania i jego zgodność z normą PN-EN 12350-7 [A] są kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników, które umożliwiają podejmowanie właściwych decyzji w procesie produkcji i kontroli jakości betonu.